ฉลากสินค้ากระดาษที่มีสีสันนั้นถูกนำมาใช้ตั้งแต่เวลาต้นทศวรรษที่ 1880 เพื่อถือผลผลิตนั้นๆ โดยศิลปินจากทวีปยุโรปกับขั้นตอนในการตีพิมพ์ที่นิยมใช้มากที่สุดในเวลานั้นคือสิ่งพิมพ์พร้อมด้วยการพิมพ์หินซึ่งเป็นผลงานศิลปะเชิงการซื้อขายครั้งแรก วัตถุประสงค์ของการผลิตฉลากสินค้าทำได้ง่ายยังกะที่เป็นอยู่ในช่วงนี้ – เพื่อพยายามเฝ้ามองผู้บริโภค และวันนี้หลายป้ายที่ใช้ในอดีตเป็นของเก็บพร้อมทั้งสามารถหาซื้อได้ที่ร้านรวงขายของโบราณ

ฉลากสินค้าแบบยึดติดยังถือว่าประหยัดมากไม่เฉพาะแต่ใช้เหตุด้วยอุตสาหกรรมเท่านั้นเอง แต่ทว่าเพราะด้วยผู้สร้างด้วยพร้อมด้วย การผลิตป้ายพิมพ์แบบตามสมัยนิยมนั้นทำได้รีบด่วนพร้อมด้วยถูกครอบครองโดยกระบวนการพิมพ์แบบเฟล็กโซกอนและณ เวลานี้การพิมพ์แบบดิจิตอลก็ใช้อยู่เป็นส่วนมากทำเอาเครื่องพิมพ์สามารถพิมพ์ฉลากได้จำนวนน้อยลงกับมีความยืดหยุ่นมากขึ้นสำหรับตัวแปรในระยะ ผู้ประกอบการฉลากล้ำยุคผลิตหน่วยได้เร็วขึ้นและเสียรายการจ่ายต่ำกว่าแนวทางติดฉลากแบบดั้งเดิมใด ๆ เป็นเหตุให้การใช้ป้ายกาวสามารถเข้าถึงได้ง่ายขึ้นเพราะอุตสาหกรรมห้างร้าน หรืออื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการบรรทุกพัสดุภัณฑ์สินค้า

ด้วยวิวัฒนาการของเทคโนโลยีที่ก้าวหน้า ฉลากของซื้อของขายสามารถออกแบบโดยโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อสามารถมีคุณลักษณะด้านความสะดวกและเป็นที่แปลกแยกกัน เช่นป้ายโค้ดและตราการรักษาความปลอดภัยที่เห็นชัด อุตสาหกรรมที่มีความกังวลเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมสามารถใช้วัตถุย่อยสลายได้ทางชีวภาพพร้อมด้วยรีไซเคิลเพื่อทำฉลากติดด้วยตนเองได้ ดูต่อได้ที่ goodmedia24hr.com